ای پنجره ها!!

وقتی که میان من و تو فاصله رویید!

دیدیم که ماییم و لب چشمه ی تردید

نفرین شده ی حادثه هاییم در این شهر

گفتند که در سایه ی تیغید ! نترسید!

صد کوچه دویدیم به دنبال رهایی

صد پای رسیدن که در این هروله خشکید

از ضلمت و تاریکی شب خسته ترینیم

ای آینه داران نکند دیر بجنبید

گفتند که خورشید! ولی سهم شما نیست

ای پنجره ها ! پنجره ها ! آی کجایید!