ما سبز می شویم!!

من لابه لای کدام فاصله از دست رفته ام؟

این واژه ها که بر شب سنگ قبر من

اندام نیم لخت کفن کرده ی مرا

تکرار می کنند،

از ذوق بی ترانه ی کدام شاعر  غریب،

چکه کرده اند؟

در هر پسین پنج شنبه  پر از شعر می شوم

در انجماد وحشت فردا ی ناگزیر!

شعری پر از تلاوت یک روح بیقرار.

در ازدحام عقربه ها

که تعطیل مانده اند،

من خواب ناتمام زمینم که مانده ام.

من خواب دیده ام

من خواب دیده ام

که بیدار می شوم

بر سنگ قبر من بنویسید:

ما سبز می شویم

ما با تلاوت خورشید بیدار می شویم

 بر سنگ فرش های خیابان بنویسید:

ما روح چشمه ایم که دریا مراد ماست!

ما سبز می شویم

حتی اگر هزار بار

پاییز خشمتان

پژمرده مان کند!

ما سبز می شویم